"Η πολιτική είναι αισθητική"

Στην πρώτη της συνέντευξη ως περιφερειάρχης Αττικής, η Ρένα Δούρου ξεκλέβει χρόνο από το εντατικό πρόγραμμά της για έναν μεσημεριάτικο περίπατο στο αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος, αναπολεί τις εποχές που διάβαζε φανατικά «αθηνόραμα» και είχε χρόνο για πολιτιστικές εξόδους, προτάσσει τα έργα υποδομής στις κινήσεις βιτρίνας και μας αποκαλύπτει γιατί είναι η περιφερειάρχης που… δεν θα κόψει καμία κορδέλα.

  

Μας έδωσε ραντεβού στο συνεργατικό καφενείο της Ακαδημίας Πλάτωνος. Απλή και άμεση («Καλησπέρα, είμαι η Ρένα» ) μας υποδέχεται και απολαμβάνουμε χάριν της φωτογράφησης ένα ήσυχο ηλιόλουστο μεσημέρι ανάμεσα στις ελιές σε αυτό το μαγικό αρχαιολογικό πάρκο στο κέντρο της πόλης. Εδώ όπου ενώ ο Πλάτωνας «γύμναζε» τους μαθητές του στη φιλοσοφική σκέψη, στην εποχή της Αθήνας των city breaks και των εκατομμυρίων επισκεπτών παραμένει μυστικό... 

«Το παράδοξο του ότι παραμένει άγνωστος ένας τέτοιος χώρος αθροίζεται στην αλυσίδα των αντιφάσεων που χαρακτηρίζουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργήσαμε ως χώρα. Πέρα από κρίση χρέους, έχουμε κρίση δημοκρατίας. Ακόμη και δημόσιοι λειτουργοί που θα έπρεπε να υπηρετήσουν την ανάδειξη του πάρκου αγνοούν την ύπαρξή του. Είναι πάντως πολύ σημαντική η πρωτοβουλία των κατοίκων της περιοχής, που δεν έδρασαν ιδεοληπτικά αλλά με όρους προφύλαξης και ανάδειξης». 

Αν και προέρχεται από το χώρο της διαφήμισης, δεν αγαπά τα σλόγκαν. Στόχος της, να αφήσει έργα υποδομής και όχι βιτρίνας, ακόμη κι αν αυτά δεν «φαίνονται». «Δεν κόβεις κορδέλα όταν λύνεις το πρόβλημα της αποχέτευσης ή της διαχείρισης των απορριμμάτων». Δεν είναι τυχαίο ότι αντί για εμφανίσεις στα κανάλια προτιμά να ενημερώνει για το έργο της απευθείας τους πολίτες μέσω του σάιτ της Περιφέρειας. «Είναι πάρα πολύ απελευθερωτικό να μην δρας σκεπτόμενος την επανεκλογή σου. Δεν λειτουργώ με όρους δημαγωγικούς. Ιδίως όταν η χώρα έχει τόσα προβλήματα, θέλουμε πολιτικούς που να μη λειτουργούν με όρους αυτο-αναπαραγωγής».

Ενώ δηλώνει φαν του «αθηνοράματος» από μικρή –κάθε Παρασκευή παλιότερα περίμενε πώς και πώς να πάει στο περίπτερο– αυτήν την εποχή Αττική γι’ αυτήν είναι σχεδόν μόνο η Περιφέρεια. Σινεμά και θέατρο «δεν παίζουν». Δεν παραπονιέται. Το θεωρεί προσβλητικό για τους συμπολίτες μας που δεν έχουν την πολυτέλεια της εξόδου. Όταν ξεκλέβει λίγο χρόνο, προτιμά το διάβασμα και τα μεζεδοπωλεία, αφού στην οικογένειά της το φαγητό ήταν πάντα γιορτή. 

Τσιτάρει με την ίδια άνεση Καντ και… Ζήκο, ενώ θεωρεί ότι το κλασικό θέατρο (ο Ίψεν για παράδειγμα ) την έχουν βοηθήσει πολύ περισσότερο στη λήψη πολιτικών αποφάσεων απ’ αυτά που διδάχθηκε στο Department of Government στο Essex. Όπως και οι… θητείες της στην Ταινιοθήκη της Κανάρη (όπου έτρεχε να δει όλο τον Μπουνιουέλ από τη σχολή της στο Χημείο και ζοριζόταν λόγω ύψους στα καθίσματα! ) έχουν εγγραφεί στην προσωπικότητά της και όχι μόνο αισθητικά. «Αν και η πολιτική είναι αισθητική, όπως λέει ο Καντ».

  

Αποχαιρετίσατε το 2015 με μια συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση του νέου προγράμματος της Περιφέρειας για τον τουρισμό. Πολλά έχουμε ακούσει κατά καιρούς για το πώς μπορεί να γίνει η Αττική προορισμός για τουρισμό όλο το χρόνο. Ποιο είναι το δικό σας σχέδιο και τι θα γίνει άμεσα στην πράξη; 

Κάνουμε αγώνα για να ανατρέψουμε μια εικόνα που καλά κρατά και μονοπωλεί, αν θέλετε, την τουριστική προβολή της Αττικής. Την εικόνα των κλισέ των γνωστών αξιοθέατων της Αθήνας, της Ακρόπολης, της Πλάκας, σε συνδυασμό με τα στερεότυπα των moussaka, tzatziki… Η δική μας προσπάθεια, εδώ και πάνω από ένα χρόνο, μέσω των συνεργειών με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα αυτής της κατάστασης. 

Για εμάς «η Αττική δεν είναι μόνο η Αθήνα». Είναι και η Ύδρα, οι Σπέτσες, ο Πόρος, η Τροιζήνα, τα Κύθηρα, η Πεντέλη, η Ελευσίνα και όλοι οι άλλοι δήμοι της. Όλοι οι δήμοι, στο πλαίσιο μίας αμφίδρομης σχέσης με την Περιφέρεια, έχουν να προσφέρουν τη δική τους ιδιαίτερη ψηφίδα, γαστρονομική, οικολογική, περιβαλλοντική, διαφορετική, στο συνολικό τουριστικό προϊόν που επιγράφεται «Αττική». Αυτό είναι το στοίχημα που μας αφορά όλους.

Η Περιφέρεια έχει πάρει την πρωτοβουλία για μια κοινή δράση των διαφόρων φορέων του τουρισμού. Πώς προχωρούν οι συνέργειες για την περαιτέρω τουριστική ανάπτυξη της πόλης αλλά και των περιχώρων της; 

Από τον Σεπτέμβριο του 2014 είμαστε σε διαρκή επαφή με την αναπληρώτρια υπουργό Τουρισμού, την κ. Κουντουρά, με τους εκπροσώπους των εμπλεκόμενων φορέων, και επιχειρούμε να βάλουμε τέλος στο γνωστό και επαναλαμβανόμενο στερεότυπο περί τουρισμού ως η «βαριά βιομηχανία» της χώρας. Ήρθε η ώρα, επιτέλους, να περάσουμε από τα λόγια στα έργα, να αναπτύξουμε συνολικά την επισκεψιμότητα της Αττικής, δώδεκα μήνες το χρόνο. Να βάλουμε τέλος στους αδιέξοδους διαγκωνισμούς που τόσο πολύ μας έχουν στοιχίσει στο παρελθόν και να ανοίξουμε νέες προοπτικές. Enough is enough, σε σωστά ελληνικά (γέλια ) – και νομίζω ότι είμαστε στο σωστό δρόμο, αν και οι τελικοί κριτές θα είσαστε πάντα εσείς…

Στην παρουσίαση του προγράμματός σας για τον τουρισμό δώσατε το παράδειγμα του Ραμνούντα προκαλώντας τους δημοσιογράφους να τον επισκεφτούν και υπονοώντας ότι δύσκολα θα τα καταφέρουν. Ειδικά για τα περίχωρα της πόλης, από τους κορυφαίους αρχαιολογικούς χώρους, όπως ο Μαραθώνας, ως τα νησιά του Αργοσαρωνικού, τι κινήσεις γίνονται ώστε να μπουν ακόμη πιο ενεργά στον τουριστικό χάρτη; 

Πέρα από τον Ραμνούντα, υπάρχει και η Βραυρώνα, και δυστυχώς δεν είναι τα μόνα παραδείγματα. Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, πέραν των ολίγων κεντρικών αξιοθέατων χώρων, με εύκολη πρόσβαση, υπάρχουν πολλοί πόλοι έλξης, διάσπαρτοι σε όλη την Αττική, που δεν βρίσκονται στο επίκεντρο των τουριστικών προορισμών. Αυτό τώρα αλλάζει. Πλέον προορισμοί εκτός κέντρου, όπως το Λαύριο, με το καταδυτικό πάρκο που φτιάχνουμε μαζί με το ΥΠΠΟ και το δήμο, η Ελευσίνα, ο Μαραθώνας, τα Μέθανα και πολλοί, πολλοί άλλοι, αλλάζουν δραστικά τον τουριστικό χάρτη. Και πολλαπλασιάζουν τις επιλογές των επισκεπτών της Αττικής.

  

Ποια είναι τα πιο δυνατά σημεία της Αττικής, τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν μοχλό ανάπτυξης; 

Η Αττική είναι ένας γίγας εν υπνώσει. Για να πάρει τα πάνω της, για να κάνει come back και ουσιαστικά να ανταποκριθεί στο ρόλο της, δουλεύουμε περισσότερο από ένα χρόνο. Ένα χρόνο που παλεύουμε, αφενός να βάλουμε τέλος στις αθηνοκεντρικές λογικές απομείωσής της και αφετέρου να της δώσουμε την απαραίτητη ώθηση για το μέλλον, μέσα από τον τουρισμό, τον πολιτισμό, την καινοτομία, την έξυπνη εξειδίκευση, τη δημιουργικότητα, την ευρηματικότητα – θέματα που αφορούν όλους τους δήμους. Το στοίχημα δεν είναι εύκολο, γιατί ποτέ κανείς δεν είχε τα κότσια να το θέσει, όπως το θέτουμε εμείς, στο πλαίσιο ενός νέου μοντέλου ανάπτυξης με όρους ισοτιμίας μεταξύ των δήμων προς όφελος των πολιτών.

«Έχουμε μπουχτίσει από συμβολικές πράξεις, να μαζεύουμε τσίχλες, γλόμπους, πλαστικά και ό,τι άλλο και την ίδια στιγμή να εξακολουθούμε να αγνοούμε το πού πέφτει η χωματερή της Φυλής, εκεί όπου τη σήμερον ημέρα, στον 21ο αιώνα, εξακολουθούμε να… θάβουμε τη συντριπτική πλειονότητα των απορριμμάτων που παράγουμε.»

Η επίλυση του προβλήματος των σκουπιδιών αποτελεί προτεραιότητα για την Περιφέρεια κατά τη θητεία σας. Τι σημαίνει πόλη καθαρή και τι κινήσεις γίνονται σε αυτή την κατεύθυνση; 

Θίγετε ένα κρίσιμο θέμα για το οποίο πολλοί μιλούν αορίστως, αλλά ολίγοι πράττουν συγκεκριμένα, με οικολογική ευαισθησία. Εμείς θέλουμε να είμαστε στη δεύτερη κατηγορία. Γιατί, και νομίζω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου, έχουμε μπουχτίσει από συμβολικές πράξεις, να μαζεύουμε τσίχλες, γλόμπους, πλαστικά και ό,τι άλλο και την ίδια στιγμή να εξακολουθούμε να αγνοούμε το πού πέφτει η χωματερή της Φυλής, εκεί όπου τη σήμερον ημέρα, στον 21ο αιώνα, εξακολουθούμε να… θάβουμε τη συντριπτική πλειονότητα των απορριμμάτων που παράγουμε. 

Ο στόχος μας είναι να βάλουμε τέλος σε αυτήν τη χωματερή, γιατί η ταφή των σκουπιδιών είναι ανθυγιεινή, αντι-οικολογική, και στοιχίζει ένα σωρό χρήματα, που βγαίνουν από τις τσέπες μας. Την ίδια στιγμή σε ένα άκρως τουριστικό νησί, την Ύδρα, όπου έχουν γυριστεί ταινίες που έχουν αφήσει εποχή, όπως το «Παιδί και το δελφίνι», με τη Σοφία Λόρεν, τα σκουπίδια… καίγονται, προκαλώντας πέρα από τις αλγεινές εντυπώσεις και οικολογική καταστροφή. Όλα αυτά προσπαθούμε να τα αλλάξουμε με συγκεκριμένο τρόπο, όπως την αναθεώρηση του Περιφερειακού Σχεδιασμού, τα Τοπικά Σχέδια Διαχείρισης, την έμφαση στην ανακύκλωση, την κομποστοποίηση. Τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Αλλά θα τα καταφέρουμε μόνο αν έχουμε τη συμπαράσταση, τη συστράτευση, όλων – για παράδειγμα των αναγνωστών σας.

Η ανάδειξη του παραλιακού μετώπου της πόλης είναι βασική προϋπόθεση της τουριστικής και όχι μόνον ανάπτυξής της, ιδιαίτερα με την ολοκλήρωση του Κέντρου Πολιτισμού του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», το οποίο δίνει ένα ακόμη συγκριτικό πλεονέκτημα. Ποιος είναι ο ρόλος της Περιφέρειας ως προς αυτό και τι πρόγραμμα έχετε; 

Το παραλιακό μέτωπο αποτελεί στοίχημα και πρόκληση μαζί, σε τρία επίπεδα: υποδομών, περιβάλλοντος και πολιτισμού. Δουλεύουμε, σε συνεργασία με τους δήμους και τις τοπικές κοινωνίες, με σοβαρότητα και σύστημα, για να κερδηθεί το στοίχημα αυτό που είναι κρίσιμο, όχι μόνο για την Αττική αλλά συνολικά για την επανεκκίνηση της εθνικής οικονομίας, με τη διασφάλιση της ελεύθερης πρόσβασης των πολιτών σε ένα ενιαίο πολιτιστικό, φυσικό και κοινωνικό ιστό με δράσεις υψηλού ψυχαγωγικού επιπέδου.

  

Η Αθήνα έχει ένα «κρυμμένο» σύγχρονο πολιτιστικό δυναμικό που ακμάζει μέσα στην κρίση, προσελκύει το διεθνές ενδιαφέρον κορυφαίων θεσμών, όπως η Documenta, και θα μπορούσε να αποτελέσει δύναμη ανάπτυξης. Την ίδια στιγμή, οι εγχώριοι φορείς δεν μοιάζουν να έχουν αντιληφθεί την πρωτοφανή αυτή ευκαιρία. Μπορεί να κάνει κάτι η Περιφέρεια στο θέμα αυτό; 

Κάνει ήδη. Εδώ κι ένα χρόνο ενισχύει έμπρακτα δράσεις συνέργειας με δημόσιους φορείς πολιτισμού. Σε συνεργασία με το ΥΠΠΟ, επαναπατρίστηκε η κεφαλή του Ερμή, οργανώσαμε συναυλίες στο Πεδίον του Άρεως με την Εθνική Λυρική Σκηνή και άλλα κορυφαία μουσικά σύνολα. Ξαναζωντανέψαμε, με συναυλία της Καμεράτας, ένα από τα αρχαιότερα θέατρα, το θέατρο Θορικού στο Λαύριο. Και αυτά είναι μόνο η αρχή. Θα κάνουμε πολύ περισσότερα στο άμεσο μέλλον, σε συνεργασία με τους εγχώριους φορείς, τους οργανισμούς, τους δήμους, τα ιδρύματα και τα σωματεία. Γιατί ο πολιτισμός δεν πρέπει να καταγραφεί μεταξύ των παράπλευρων απωλειών της κρίσης.

Θα ξανακάνουν κάποια στιγμή οι Αθηναίοι βόλτα στο Πεδίον του Άρεως; 

Το Πεδίον του Άρεως είναι ένα θέμα στο οποίο εμείς από την πρώτη στιγμή που αναλάβαμε την ευθύνη της Περιφέρειας δώσαμε τη σημασία που δεν του είχε δοθεί από κανέναν μέχρι τότε. Ήδη οι πολίτες παρακολούθησαν, φέτος και πέρσι στα τέλη Δεκεμβρίου, καλλιτεχνικά, εορταστικά προγράμματα, τα οποία συνδιοργάνωσε η Περιφέρεια με δημόσιους πολιτιστικούς φορείς, όπως είναι η Εθνική Λυρική Σκηνή, το Ωδείο Αθηνών, η ΚΟΑ, Καμεράτα - Ορχήστρα Φίλων Μουσικής καθώς και με τον Δήμο Αθηναίων. Φυσικά αυτά δεν αρκούν. 

Συνεργαζόμαστε, με τη μορφή προγραμματικών συμβάσεων, τόσο με τον Δήμο Αθηναίων για την καθαριότητα όσο και με το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για τη φύλαξη. Δεν εφησυχάζουμε, ούτε επαναπαυόμαστε. Πρέπει όμως να υπογραμμίσουμε ένα δομικό ζήτημα σχετικά με το νομικό καθεστώς του πάρκου. Δεν είναι δυνατόν τα… «κάγκελα» να είναι αρμοδιότητα της Περιφέρειας, το πράσινο του Δήμου και ούτω καθεξής. Χρειάζεται να αποκτήσει, επιτέλους, ο Δήμος Αθηναίων το δικό του πάρκο και να μπει μια και καλή τέλος σε αυτήν τη δαιδαλώδη γραφειοκρατία που σε τελευταία ανάλυση είναι εις βάρος όλων μας, και κυρίως των πολιτών.

Πρόσφατα εγκαινιάσατε το νέο ποδηλατόδρομο, από το Γκάζι προς το Φάληρο. Πώς προχωράτε με την υλοποίηση του Μητροπολιτικού Δικτύου Ποδηλατικών Διαδρομών; 

Πέρσι τον Νοέμβριο ξεκινήσαμε να κάνουμε πετάλι στο αμαξοστάσιο ΟΣΥ στο Γκάζι και η μεγάλη απήχηση των εγκαινίων του ποδηλατοδρόμου μάς δείχνει το δρόμο της επέκτασης του δικτύου των ποδηλατικών διαδρομών. Κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, προς την κατεύθυνση αυτή, αξιοποιώντας τα προγράμματα του νέου ΕΣΠΑ, διαθέτοντας ίδιους πόρους και στηρίζοντας τις δράσεις των εμπλεκόμενων φορέων, ιδίως της ποδηλατικής κοινότητας. 

Η θητεία σας στην Περιφέρεια κλείνει σε μερικούς μήνες τα δύο χρόνια. Είναι γεγονός ότι κρατάτε χαμηλό επικοινωνιακό προφίλ. Ποια θεωρείτε τα σημαντικότερα επιτεύγματα που έχουν γίνει σε αυτό το διάστημα; 

Τον Σεπτέμβριο του 2015, η νέα διοίκηση έκλεισε τον πρώτο χρόνο της θητείας της και, αντί άλλης εκδήλωσης, εκδώσαμε ένα αναλυτικό δελτίο Τύπου με μια ενδεικτική καταγραφή των πεπραγμένων μας σε όλους τους τομείς το οποίο μπορείτε να βρείτε στο site μας. Δεν επιλέξαμε τυχαία αυτό τον τρόπο επικοινωνίας. Αποφεύγουμε συνειδητά το «θόρυβο» των τηλεπαραθύρων γιατί έχουμε επιλέξει τη σοβαρή δουλειά και όχι τη δημιουργία εντυπώσεων. Στόχος μας είναι οι πολίτες –και όχι οι τηλεπαρουσιαστές– να γνωρίζουν από πρώτο χέρι τα αποτελέσματα της δουλειάς μας.

«Το κλασικό θέατρο (ο Ίψεν για παράδειγμα ) με έχει βοηθήσει πολύ περισσότερο στη λήψη πολιτικών αποφάσεων απ’ αυτά που διδάχθηκα στο Department of Government στο Essex».

Ποια θέματα θέλετε να έχετε επιλύσει όταν θα λήξει η θητεία σας; 

Η λογική των «καταλόγων» δεν είναι η δική μας λογική. Εμείς προχωράμε με σταθερά βήματα για να δίνουμε λύσεις στο πλαίσιο ενός διμέτωπου αγώνα. Από τη μια αλλάζουμε το πρότυπο άσκησης διοίκησης και από την άλλη προσπαθούμε να δίνουμε λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας των πολιτών. Παράλληλα, προχωράμε σε σειρά έργων υποδομής, έργων πνοής για τους πολίτες της Αττικής. Βάζουμε, δηλαδή, τις βάσεις για τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών. Και ήδη έχουμε αποτελέσματα. 

Ένας χρόνος κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Πώς βλέπετε τη μέχρι τώρα πορεία της; 

Αυτήν τη στιγμή εκείνο που επείγει είναι η αντιμετώπιση του προσφυγικού. Ενός πολυπαραγοντικού ζητήματος, που φέρνει στην πρώτη γραμμή όλες τις συνέπειες της χρόνιας έλλειψης μιας κοινής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής στη βάση της αλληλεγγύης και της ασφάλειας των πολιτών. Ένα κρίσιμο ζήτημα που ευνοεί την ακροδεξιά, ξενοφοβική ατζέντα σε όλη την Ευρώπη. Μπροστά σε αυτό το πρόβλημα, η Ελλάδα καλείται να κάνει έναν αγώνα δρόμου μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Αυτή είναι σήμερα η πρόκληση και όχι τόσο η υλοποίηση μεταρρυθμίσεων –όπως το ασφαλιστικό– που όφειλαν να είχαν γίνει εδώ και δεκαετίες.

Ποια είναι η σχέση σας με τον Αλέξη Τσίπρα; 

Η σχέση μου με τον πρωθυπουργό, χρονολογείται από τα χρόνια της νεολαίας του Συνασπισμού. Δεν μπαίνει στο «καλούπι» των συνηθισμένων πολιτικών σχέσεων ούτε αντιμετωπίζεται υπό το πρίσμα της εκάστοτε συγκυρίας. 

Γυναίκες στην ελληνική πολιτική. Υπάρχει σεξισμός; 

Οι γυναίκες πολιτικοί στη χώρα μας υφίστανται ακόμη σεξιστικές διακρίσεις που παραπέμπουν στα γνωστά στερεότυπα, που ειδικά σήμερα, με την οικονομική κρίση, έχουν επανέλθει στο προσκήνιο. Όμως, επειδή σιχαίνομαι τη θυματοποίηση, σας θυμίζω ότι οι γυναίκες πολιτικοί, σε σχέση με τις υπόλοιπες γυναίκες, συγκαταλέγονται στις «προνομιούχες» καθώς διαθέτουν τη δυνατότητα δημόσιας τοποθέτησης και αντίδρασης. Ένα πλεονέκτημα που δεν έχει, για παράδειγμα, η άνεργη από τον Κορυδαλλό ή η μητέρα που μεγαλώνει μόνη το παιδί της. Τι δεν ξέρουμε για τη Ρένα Δούρου; Γνωρίζετε ήδη αρκετά. Σας διαβεβαιώνω για αυτό.

Ποιες είναι αγαπημένες σας αθηναϊκές συνήθειες εξόδου και τα στέκια σας; 

Οι καθημερινές απαιτήσεις και τα ωράρια στην Περιφέρεια είναι τέτοια που δεν επιτρέπουν τέτοιες «πολυτέλειες». Το «στέκι» μου είναι πλέον το… γραφείο μου στην Περιφέρεια. 

Παρακολουθείτε τα πολιτιστικά δρώμενα; 

Με δεδομένο ότι, προς μεγάλη μου απογοήτευση, σινεμά και θέατρο «δεν παίζουν», κλέβω λίγο χρόνο για διάβασμα. Πρόσφατα διάβασα το βιβλίο του Μαρκ Μαζάουερ για την ιστορία των Ηνωμένων Εθνών, «No enchanted palace: The end of empire and the ideological origins of the United Nations». Αυτή την εποχή διαβάζω την επανέκδοση σε έναν τόμο των δύο βιογραφικών βιβλίων του Τάκη Λαμπρία για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. 

Τι είδους εστιατόρια προτιμάτε; 

Όταν ξεκλέβω λίγο χρόνο, προτιμώ ήσυχες γωνιές σε μεζεδοπωλεία. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που έδινε πάντα σημασία στο καλό φαγητό, για μας το «τραπέζι» είναι γιορτή.

Πού θα πηγαίνατε έναν ξένο στην Αθήνα; 

Από μια βόλτα στα πολύχρωμα από το street art στενά του Ψυρρή και το ατμοσφαιρικό Μετς μέχρι τη Χαμολιά για μια βουτιά και ψάρι – οι διαδρομές στην Αττική είναι πολλές και γοητευτικές, γιατί όλες κρύβουν μυστικά... 

Και το αγαπημένο σας νησί; 

Οι Παξοί και η Κίμωλος. Οι συνεργάτες μου με πείραζαν όταν έγραψα ένα κείμενο για τους Παξούς ότι έβγαλα όλο το συναισθηματισμό μου, στον αντίποδα των πολιτικών δοκιμίων. 

Ποια πόλη του εξωτερικού αγαπάτε ή σας εμπνέει και γιατί; 

Ένα ηλιοβασίλεμα στην Αλικαρνασσό, ένα σάντουϊτς στην Tate Gallery στο Λονδίνο, μία βόλτα στους bouquinistes του Σηκουάνα στο Παρίσι, και πολλοί περίπατοι σε πολλά μέρη, με ένα κοινό σημείο: ότι δεν ήμουν μόνη, γιατί τους τόπους δεν τους κάνει ο περιβάλλων χώρος αλλά οι άνθρωποι.